Jasper: ‘Word proactief, ga er op uit: minder ‘zit-op-de-kont-medezeggenschap’
In een mail heeft Jasper gisteren aangegeven dat hij stopt per 1 mei 2022 met zijn lidmaatschap en voorzitterschap van de Cliëntenraad Dimence. Hij bedankt ieder voor alle mooie contacten die hij in die jaren heeft opgedaan en voor hetgeen hij heeft mogen leren als vrijwilliger bij Dimence. ‘In mijn optiek hebben we binnen Dimence echt een referentie-medezeggenschap waar het #samenwerkenaaneenbeterleven echt verankerd is in de organisatie. Zijn opvolging is geregeld in de Beleidsraad en Basiscommissie Zwolle.
Ik spreek Jasper voor hij een podcast gaat opnemen.
Aanleiding
Sinds 2008 ben ik actief in de cliëntmedezeggenschap, destijds nog bij de RIAGG. Mijn motivatie was om de hulpverlening te veranderen, omdat ik zag dat de werkwijze nog steeds dezelfde was als ik toen mijn diagnose kreeg op mijn 12 jaar. En omdat ik een eigenwijs mannetje ben en vind dat dingen anders kunnen en mogen, heb ik me al gauw gemeld bij de medezeggenschap. Dat is het begin geweest.
Van het een komt het ander; ik had geen werk in die tijd en zat ik op 30 tot 40 uur per week. Het was mijn dagbesteding.
Wie is Jasper
Ik ben inmiddels bijna 40. Heb sinds 28 jaar de diagnose autisme.
Getrouwd, vader van een zoon. Werkzaam als ervaringsdeskundige en in bet bezit van een vast contract bij Dokter Bosman. Deze organisatie is onder andere gespecialiseerd in autisme (dokterbosman.nl).
Ik ben woonachtig in Kampen. Hobby’s… tjonge. Sinds ik een zoon van zes heb, verdwijnt dat naar de achtergrond. Eerst moet ’s avonds het kind in bed. Dan kom ik aan bod en kijk HBO of andere kanalen. Destijds bezocht ik veel concerten. Rob de Nijs daar ben ik fan. Zijn concerten heb ik wel 60 á 70 keer bezocht. Rob heb ik ook geïnterviewd voor Diverce, naast al die andere 30 of 40 interviews voor dit blad.
Bereikt
Het belangrijkste gebeurde ongeveer vier jaar geleden. Directie zou een meerjarenvisie bespreken. Ik kreeg een appje voor een uitnodiging om mee te denken. ‘Je moet komen!’. In de meerjarenvisie was vastgelegd dat we vanuit co-creatie zouden gaan werken. Eindelijk de oude gezagsverhoudingen geschrapt van behandelaar en cliënt en met respect voor ieders rollen – in de behandeling – samen werken aan een beter leven! Eindelijk hadden ze het begrepen.
In diezelfde periode rond de medezeggenschap had ik tijd voor alles en nog wat. Ik ben me gaan opdringen bij andere organisatieonderdelen. De ‘oude’ medezeggenschap was een keer per maand aan tafel in een vergadering. Daar spreek je elkaar en daar schuiven ‘wat stukken’ over tafel en dat is het dan. Dat is voor mij old school; het vergadercircus. Ik heb plaatsgenomen in veel werkgroepen en anderen daar ook toe uitgenodigd. Er zat iemand met autisme aan tafel van begin af aan. Dat was nieuw. Je hebt er wel de mensen voor nodig die tijd hebben en dit kunnen. Sommigen vinden de reactieve manier van werken prettiger. Ik noem dat de ‘op-de-kont-zitten-medezeggenschap’. Ik ga er liever op uit; werk proactief en maak mijn eigen programma. ‘Wat wil ik dat er gebeurt?’. INZETJE 3
Gelukkig had ik er veel tijd voor, maar ik kwam er ook door in de problemen. ‘Wat is Jasper aan het doen?’ Het moest eerst besproken in de vergadering. Ik werd daar ongeduldig van en wilde de stroperigheid voorkomen en liever overleg achteraf.
In de CCR had ik daarover discussie. Ik doe het op mijn manier en dan riep ik ‘geef me mijn ruimte’, maar dat is niet gelukt. Dat heeft tot heftige conflicten geleid in de CCR. De RvB heeft me toen verzocht om daar uit te stappen.
Ik kwam daarmee ook mee in de knel binnen mijn eigen cliëntenraad, want mijn collega’s vonden dat ik mandaat had en we versterkten elkaar in deze opvatting.
Oorzaak
Het is een mal, een structuur, een cultuur binnen de Dimence Groep ‘het niet betrekken van de cliënten of patiënten waar het over gaat’. Ik mis dit (nog) steeds. Nieuwkomers van buiten de organisatie raken hun frisheid op dit punt meteen kwijt als ze bij de DG komen werken en voegen zich naar die mal of cultuur. Ik ken een voorbeeld van een werkgroep die zich zou bezighouden met goede hulp aan mensen met autisme, maar uiteindelijk zat er geen cliënt bij die feedback gaf. Het ontbreekt aan bewustwording om anders te werken.
Hoe moet het anders: weest proactief!
Doe mee met het schrijven van jaarplannen. Anders ben je te laat. Zit vroeg aan tafel. Denk aan de begroting. Zorg dat je meegaat met het proces en dat je op de besturingskalender komt. Dat gebeurt steeds meer en meer. Máár denk in dit verband bijvoorbeeld aan de vergaderingen van de directeuren met de Raad van Bestuur. Is daar ooit over de cliëntmedezeggenschap gesproken? Wie leest er mee met de verslaglegging daarvan of met de actielijst? Dit is een tip aan de bestuurder en aan de CCR om daarin te acteren. Maar ik zou willen dat het een automatisme is van de bestuurder om daar in te bewegen. Als je er niet om vraagt, dan komt het niet…
Overigens heb ik de afgelopen periode met regelmaat contact gehad met de voorzitter van de Raad van Bestuur.
Wensen voor de toekomst
Ik denk dus, dat traditionele medezeggenschap, dat dit zal blijven bestaan.
Daar moet je niet aan trekken. Sommigen vinden dit interessant. Maar graag betrek ik cliënten op een andere manier. Er is de kernmedezeggenschap en daar omheen heb je cliënten die op diverse manieren, via panels, spiegelgesprekken, via sociale media betrokken zijn. Mensen zijn er niet (meer) voor om langere periode op de oude wijze betrokken te zijn en het past ook niet meer bij de huidige DG om zo’n claim leggen.
Daarom vind ik deze wervingsweek die nu bedacht is de stokoude manier van werven. Het gaat niet lukken om daar mensen te vinden. Het moet op een andere manier.
Vertrek
Gisteren heb ik mijn vertrek via mail aangekondigd. Ik heb daar diverse reacties op gehad. Erg mooie. Of ik echt stop bij de Dimence Groep hangt af of anderen ook stoppen omdat hun zittingsperiode erop zit. Ik wacht een paar maanden en dan kijk ik of ik opnieuw wil instappen.
Met mij is het anders pruimen eten dan met de huidige leden. Ik wil dat die cocreatie in de haarvaten komt en dat voorkomen wordt dat er geen mensen deelnemen aan een werkgroep als rond ASS. Dat moet bij de andere stichtingen ook een reflex zijn.
Dus: let op je mailbox!
Het werk van Jasper nu
Ik werk dus voor Dokter Bosman. Daar doe ik drie dingen. Ik werk mee in een SGGz-team, met de intakes. Ik kijk mee of de aanmelding passend is. Doe samen de intake, en lees mee met de diagnostiek en reflecteer daarop. Vervolgens help ik bij psycho-educatie: ‘Wat is autisme voor jou?’ Dat zoek ik samen met de cliënt uit. Ik werk ook meer systemisch: Het moet thuis gebeuren en daarom betrekken we de partner en naasten bij de behandeling en bespreken of er verbeteringen kunnen plaatsvinden.
Een tweede element is dat we kijken hoe we het autismeaanbod kunnen verbeteren.
Als derde ben ik adviseur richting directie over herstelgerichte zorg en waar digitalisering de zorg kan verbeteren.
Ik werk nu 24 uur en het aantal uren breidt uit naar 32 in juli.
